11. Terug naar de OPD

Tot haar spijt moest Dr Nandini ook gisteren naar een vergadering. 's Middags zou ze wel in haar praktijk moeten zijn. Toen ze vroeg wat ik 's morgens zou willen doen hoefde ik niet lang na te denken: terug naar de OPD van het research instituut!. We spraken af dat ik om 09.45 bij haar thuis zou zijn. Daar aangekomen bleek ze er voor te hebben gezorgd dat een voormalig assistente me mee zou nemen naar het instituut. Er was een taxi geregeld en met nog een collega gingen we met z'n drieën de heksenketel van het verkeer in.
Dr Srishty vertelde dat ze normaal de metro neemt naar haar werk. Ze is dan 45 minuten onderweg. Maar ze komt nog regelmatig bij Dr Nandini, om te overleggen over een moeilijke casus of zo maar. Ik vroeg haar waarom ze bij haar was weggegaan. Het instituut is een overheidsinstelling. Als je carrière wil maken dan telt het werken in een dergelijke instelling veel zwaarder mee dan dat in een private kliniek. Beide dames hadden nu een 3-jarig contract, waarna ze kunnen beslissen of ze hun master in homeopathie gaan doen of toch regulier arts worden. Dit laatste geeft toch meer status, ondanks dat homeopathie in India zo is ingeburgerd.
Na een uurtje arriveerden we op de plaats van bestemming en hebben beide jonge dames me bij het hoofd van het instutuut afgeleverd. Eén van de senior artsen bracht me naar de specialist die verantwoordelijk is voor het asthma protocol. Zij had helaas geen patiënten die ze in het kader van zou moeten ondervragen. Ik kreeg het formulier mee dat iedere keer dat de patiënt komt vraag voor vraag moet worden ingevuld. Op deze gestandaardiseerde wijze kan na verloop van tijd worden beoordeeld hoe effectief de homeopathische aanpak is.
Zij bracht me naar de OPD in de grote hal. Er zijn er 4. Mensen komen binnen en gaan als eerste een nummertje halen. Als ze eerder zijn geweest wordt hun kaart opgezocht en aan hun gegeven. Dan is daar wachten tot jouw nummertje verschijnt. Je gaat dan naar binnen en je komt dan in een kleine kamer. Achter het bureau dat tegen de wand staat zit een senior arts, voor het bureau een junior arts. Aan de kopse kant twee metalen krukjes. In de OPD waar ik mocht aanschuiven was de junior arts de van Dr Srishty, waarmee ik was aangekomen. Er werd een riante bureaustoel gebracht waar ik op mocht zitten.
Op het bureau staat een computer, waarop iedere nieuwe patient op wordt ingevoerd. Symtomen woren kort beschreven, waarna de keuze voor het middel wordt ingevoerd. Daarvoor staat een kastje met een knop waarmee een volgend nummer kan worden opgeroepen. De teller gaf aan dat ze bezig waren met de 32ste patient. Omdat het druk is worden er 2 patiënten tegelijk opgeroepen. Er is dus voor de patiënt geen enkele privacy. De eerste gaat naar de senior en geeft zijn blauwe patiëntenkaart af. De tweede naar de junior. Op de blauwe kaart worden symptomen genoteerd, het middel en de dosering. Als de patiënt vaker is geweest bestaat het dossier uit diverse kaarten. Het dossier wordt aan de patiënt meegegeven waarna de patiënt vertrekt en weer in de rij gaat voor zijn medicijnen. In de meeste gevallen moet hij het middel een aantal malen per dag gedurende een aantal dagen herhalen en daarna krijgt hij een placebo mee dat moet worden genomen totdat hij weer terug moet komen voor controle, meestal een week of 14 dagen. Als de senior een nieuwe patiënt krijgt vult de junior de gegevens in op de pc. Als zij twijfelt aan een middel vraagt ze advies aan de junior. Wat een geweldige manier om ervaring op te doen!
Aan de lopende band komen de patiënten binnen, oud en jong, soms gezinnen. Soms stonden er wel 5 mensen binnen! Toch nam de senior nog regelmatig de tijd om uit te leggen wat de klachten waren en waarom hij koos voor een bepaald middel. Ook kon ik op het scherm meekijken als daarop de klachten werden ingevuld en het passende middel. Als ik vragen had maakte de senior daarvoor tijd.
Toen om 14.00 mijn lunch blijkbaar was gearriveerd nam de senior mij mee en mocht junior de laatste patiënten doen. Zij vertelde dat ze tot 14.15 bezig was geweest en de teller tot 114 was gekomen. Wat een topprestatie!
Na de lunch kregen de beide juniors toestemming om mij weer terug te brengen. Voor hun dus een lekker kort dagje! Dr Nandini had me via WhatsApp laten weten dat haar vergadering zou uitlopen. Ik moest maar naar de kliniek gaan om daar samen met Dr Jyoti haar patiënten te doen. Gelukkig was het niet zo druk in de praktijk en konden we kletsen over de verschillende manier van aanpak. Dr Jyoti vond het leuk om eens te zien hoe ik het zou doen, dus bij de eerst aandienende patiënt zat ik achter het bureau. Wat een leuke ervaring! Ik kon meteen de aanwijzingen, die ik 's morgens van de senior had gehad, uitvoeren voor voor de middelkeuze als een patiënt al eerder is geweest.
Voor ik het wist was het 20.00 en sloot de kliniek. Ik werd naar de huiskamer gebracht, waar na korte tijd de heer des huizes binnenkwam. Hij vertelde dat z'n vrouw onderweg was. We hebben zitten praten over de verkiezingen in Nederland. In India heeft de partij van zijn vrouw momenteel de absolute meerderheid. Geen lange formeringen dus van een regering. Omdat de partij momenteel zo populair is, is de verwachting dan ook groot dat bij de verkiezing van 21 april a.s. Dr Nandini zal worden gekozen tot nieuwe burgemeester van New Delhi. Dit gaat ze dan doen naast al het werk dat ze nu al doet. Op mijn vraag hoe ze dat dan ging doen vetelde hij dat ze taken goed hadden verdeeld. Omdat hij ook een topbaan heeft valt dat niet mee, maar ze vormen samen een hecht team.
Na een half uurtje was ook Dr Nandini thuis. Na eerst uitgebreid te hebben geknuffeld met haar dochter van 7 werd ik uitgenodigd voor een eenvoudige huiselujke Indiase maaltijd. Eenvoudig is dan een relatief begrip want er werden wel 5 verschillende gerechten op tafel gezet. Na het heerlijje diner hebben we nog even zitten praten in de grote huiskamer. Ik werd compleet verrast toen ze me een cadeau gaf ter afscheid. Het bleek een Indiaas lang overhemd te zijn en een bijpassende broek. Ik heb het meteen aangedaan en het stond naar mijn idee prima! Ook kreeg ik voor thuis nog een doos organische thee en een pit mango chutney mee. Wat een onverwachte verwennerij. Ik was er helemaal verlegen mee. Hierna hebben we afscheid genomen en ben ik naar mijn hotel gebracht.

Het is een onvergetelijke week geweest, waarin ik veel ongelovelijk aardige mensen heb ontmoet en veel heb mogen leren. Vandaag gaat het avontuur verder!