24. Sightseeing rond Gangtok

Gisteravond was het weer zover. De electriciteit viel uit. Gelukkig had Sanne een power bank om mijn mobiel wat op te laden zodat ik vandaag toch foto's kan maken. Douchen maar even overgeslagen, want om koud te douchen is het hier echt te fris.
Rond 09.00 vertrokken we naar het klooster van Rumtek. Gisteravond heeft het erg geregend en de toch al gehavende wegen waren nu een modderpoel geworden. We hebben net niet vast gezeten, maar het scheelde niet veel. Het laatste stuk van de toegangsweg naar het klooster moesten we lopen. Bij een souvenierswinkeltje geken naar een medicine Buddha. Ze hadden een mooie, maar toch maar even gewacht tot de terugweg. Het klooster is het hoofdkwartier van de 'black head sect'. Hun naam komt van een hoofddeksel dat bestaat uit duizenden zwarte haren, die door evenveel bewonderaars werden geschonken aan de eerste leider van deze tak van het Buddhistische geloof. Ook is het klooster bekent om zijn gouden stuppa, waarin kostbare (half)edelstenen in zijn verwerkt, en verschillende relikwieën van de eerste leider. Vanwege deze kostbaarheden is de bewaking door de politie streng. Touristen worden geregistreerd door de gegevens van hun paspoort en vissum op te schrijven. Her en der staan agenten met kogelvrij vest en geweer geposteerd.
Nergens mag binnen worden gefotografeerd. Dat was met name jammer omdat in de belangrijkste gebedsruimte een groep van zo'n 6 monniken bezig waren met het maken van een mandala van wat uiteindelijk ongeveer een meter doorsnee zal hebben. In 3 dagen wordt dag en nacht gewerkt aan een geometrisch patroon met gekleurd krijt. Ze maken gebruik van een soort holle buis die taps toeloopt, waar het gekleurde poeder ingaat. Aan de buitenkant zitten ribbels, waarover ze raspen met een stokje. Op deze manier kunnen ze heel precies doseren en onstaat een prachtig gedetaileerd motief. De monniken zitten op hun knieën en hebben een mondkapje voor om het poeder niet weg te blazen met hun adem. Als het klaar is worden gebeden gezegd en met een ceremonie wordt het schitterende kunstwerk weer bij elkaar geveegd. Met recht een monnikenwerk en zo bijzonder om dit nu met eigen ogen te hebben mogen bekijken.
Op de terugweg naar de auto toch het beeldje gekocht. Het was te mooi om te laten staan ondanks dat de prijs wat boven het budget lag dat ik er voor had uitgetrokken.
Van het klooster zijn we naar het Institute of Tibetology gegaan. Hier zijn fraaie tekeningen, schilderingen, beelden, manuscripten en andere kunstvoorwerpen te zien die te maken hebben met het Tibetaanse Buddhisme.
Toen was het tijd voor de lunch. Toen ik aan een patiënt van mij vertelde dat ik Sikkim zou gaan bezoeken, zei hij dat hij een vrouw kende uit Sikkim. Ik ben met haar in contact gekomen. Ze vroeg of ik een paar cadeautjes wilde meenemen voor haar familie. Deze zijn we vanmiddag gaan langsbrengen. Suren heeft haar zuster gebeld en een afspraak gemaakt. We waren uitgenodigd voor een lunch. Via de telefoon zijn we naar de juiste plek gedirigeerd. Daar stond een mooi, slank meisje langs de kant van de straat ons op te wachten. Zij ging ons voor naar hun appartement. Dit meisje bleek een jongere zus te zijn. In het appartement wachtte haar oudere zus ons op en de moeder. Als welkom kregen we van Ama, de moeder, een witte shaal om. Na verloop van tijd kwam ook de jongste zus terug uit school. Ze had net tentamen gedaan in Engels. Via Suren en hun eigen kennis van Engels kwanen de gesprekken al snel op gang. We hebben foto's gekeken en foto’s gemaakt. De lunch bestond uit heerlijke, door Ama gemaakte momo's en een soep van rundvlees met een speciale korte pasta. Wat een verwennerij! Vlak voordat we weggingen kwam ook papa thuis. Leuk om op de valreep ook met hem kennis te hebben gemaakt. Het afscheid was bijzonder hartelijk. De jongste twee meiden hebben ons terug gebracht naar de straat en ons uitgezwaaid. Papa is helemaal meegelopen naar de parkeerplaats, een paar minuten verder. Een fantastische ervaring om te kunnen kijken hoe deze mensen leven en hun gastvrijheid te mogen ervaren. Voor haar dochter in Nederland gaf Ama een cadeau mee, waarvan ik zeker ben dat dit bijzonder zal worden gewaardeerd.
Omdat het bezoek wat was uitgelopen hebben we iets geschrapt in het programma. Het klooster dat we nog wilden bezoeken bleek dicht, dus zijn we vervolgens naar het centrum van Gangtok gereden. Een lange winkelstraat, zonder verkeer, erg gezellig. De origenele lage winkeltjes waren voor het belangrijkste deel vervangen door hoge gebouwen, maar het blijft een gezellige straat. Als eerste zijn we bij een brillenwinkel naar binnen gegaan. Ik heb daar een montuur uitgezocht voor een leesbril. Met voorzetlenzen werd de juiste sterkte bepaald en we konden de bril een half uur later komen ophalen. We zijn de winkelstraat wat verder ingelopen. We hoorden zang en muziek. Aan het einde van de wandelstraat stond een podium waar folkloristische dansen werden uitgevoerd. Voor het podium eerst een rij fauteuils met belangrijke mensen, daarachter fors wat rijen met gewone stoelen en aan de randen het gewone volk. Het half uurtje was daarmee zo voorbij!
Terug bij de opticien was mijn bril klaar. Maar in plaats van een leesbril zaten er in de glazen halve maantjes geslepen en de rest van het glas was gewoon glas. Ik heb hem, samen met Suren, uitgelegd dat ik dit niet wilde. Het was geen probleem. Ter plekke werden de glazen van de juiste sterkte eerst met een tang grofweg in de juiste vorm geknipt, daarna geslepen en 10 minuten later was mijn nieuwe leesbril klaar.
We kwamen rond 19.30 weer in ons resort aan. Tijd voor contact met het thuisfront. Om 20.30 werd ons diner geserveerd. Een maaltijd met regionale specialiteiten. Rijst met mais, kip met kerriesaus, warm kaasgerecht, gefermenteerde spinazie als salade, een zuur van wortel en uien en een gerechte met gefermenteerde sojabonen en uien. De eerste twee erg lekker, de overige wat exotisch van smaak. Maar leuk om geprobeerd te hebben .
Na afloop van het diner kwam Suren ons halen. De eigenaar van het complex, de directeur van het bedrijf en een aantal jongeren die bezig zijn met het maken van foto's voor de website van het resort, zaten bij elkaar voor een gezellig slot van de dag. Suren heeft samen met de eigenaar een aantal Tibetaanse liedjes gezongen, waarbij Suren ook nog gitaar bleek te kunnen spelen.
Morgen op weg naar de laatste verblijfplaats van onze rondreis.