19. Zaterdag

Sinds gisteravond is heel Pelling verstoken van elektriciteit. Vevelend is dat mijn mobiel leeg raakt. Het is mijn camera , hopelijk duurt het net te lang. Nog vervelender is, is dat mijn brillenpoot is gebroken. Met leucoplast heeft Sanne hem vast kunnen maken, maar ik moet oppassen dat de bril niet van mijn neus glijdt.
Vannacht hoorden we klappen van onweer en heeft het fors geregend. Met als resultaat dat Sanne me om 05.45 wakker maakte om naar buiten te kijken. Vanaf ons balkonnetje hadden we een prachtig zicht op de hoogste pieken van India. Toen we een uurtje later weer keken scheen bovendien de zon er op. Majestueus! Daar hadden we op gehoopt.
Na het ontbijt zijn we naar het Sanga Cholling Monastery geweest. Het laatste stuk moesten we lopen. Aan het klooster is een school verbonden. Er liepen daarom veel jonge monniken rond. De centrale hal is kort geleden helemaal op nieuw voorzien van nieuwe schilderingen. Helaas mocht er binnen niet worden gefotografeerd. Op de bovenverdieping was een gebedsruimte, waar de leider en een groot aantal monniken hadden plaatsgenomen. Ook wij mochten naar binnen. Suren deed ons voor hoe dat moest. Eerst naar de 'abt'. Naar voren buigen zodat jouw voorhoofd tegen zijn voorhoofd komt. Vervolgens werd ons een plaats om te gaan zitten gewezen. Nadat ze eerst wat hadden gegeten en gedronken werd het gebed ingezet. Ieder op zijn eigen wijze en snelheid, citerend vanaf langwerpige kaarten. Een monnik kwam ons ook de versnaperingen brengen die we de monniken hadden zien eten. Lekkere gevlochten koekjes, gepofte rijst in een mandje van wat smaakte als dunne rauwe mie. Het mandje hebben we dus maar niet opgegeten. Het monnikje voor ons, een jaar of 7 oud vond het wel lekker. Tussen het citeren door stopte hij steeds een stukje in zijn mond. Ook kregen we Tibetaanse thee, waar naast melk en suiker ook zout in zat. In Tibet krijg je in de thee met gezouten boter, maar dat zat er niet in.
We hebben een tijd lang geboeid naar het monotone gezang van de monniken zitten luisteren. Een indrukwekkende ervaring. Bij het weggaan kregen we toestemming om foto's te maken, wat we zo discreet mogelijk hebben gedaan.
Vanaf de berg waar het klooster op is gebouwd wees Suren ons op het volgende klooster dat op een berg iets verderop ligt en dat we nu zouden gaan bezoeken. Het Pemayangste klooster is het op 1 na oudste klooster van de 'rode hoed' school. Ook hier weer veel jonge monniken. Suren weet boeiend te vertellen over de voorstellingen die ook hier te zien waren. Op een bovenverdieping opnieuw een gebedsruimte, waar op de wanden 1000 Buddha's waren geschilderd. Nog een verdieping hoger was een enorme maquette gemaakt van het paleis in de hemel van Rimpoche, na Buddha de meest vereerde heilige. Het geheel was heel gedetaileerd versierd met dieren, geesten, goden, etc. Alles in de gebruikelijke felle kleuren geschilderd. Helaas ook hier weer verboden te fotograferen.
Na het bezoek van deze prachtige tempel was het tijd voor de lunch. Gisteren hadden we een wandeling gemaakt naar Upper Pelling en daar thee gedronken in een restaurantje. We hadden gezien dat er een terras was waar je ook kon eten, met uitzicht op de bergen. Nu had inmiddels de bewolking het zicht op de hoogste pieken weggenomen, maar het zonnetje scheen nog heerlijk, dus dat werd onze lunchplek. Een prima keuze, het eten was prima, en een verademing om buiten in het zonnetje te kunnen eten.
Omdat er voor vanmiddag geen programma was voorzien, stelde Suren voor om naar een dorpje in de buurt te gaan en daar wat rond te kijken. In het dorp wonen nogal wat mensen van de Limboo of Yakthumba (yak herder) tribe. De oudere vrouwen van deze bevolkingsgroep dragen een groot neussieraad. Tussen de kardemonplanten en de groenteveldhes zijn we naar boven gelopen. Bij één van de eerste huisjes kwam een vrolijk hondje ons begroeten. Hij heeft ons de verdere wandeling de weg gewezen .
Met de mensen die we tegenkwamen maakte Suren steeds een praatje, wat hij dan vervolgens weer vertaalde in het Engels. Waar ze oorspronkelijk vandaan kwamen, wat ze verbouwden, hoe de familie was samengesteld. Opvallend is hoe vriendelijk hij iedere keer te woord wordt gestaan. Na ruim een uur te hebben gelopen kwamen we weer bij de auto aan en hebben we het hondje achter gelaten. Een hartstikke leuke, onverwachte uitstap!

Terug bij het hotel vertelde de manager dat Middle en Upper Pelling al wel elektriciteit hadden, maar Lower Pelling nog niet. Het zou er voor morgenochtend ook niet komen. De boiler zou dus geen warm water geven. Als we toch warm water wilden, dan zouden ze het in een emmer komen brengen. We hebben aangegeven wel een keer zonder douche te kunnen.
Vanavond gaan we weer eten in hetzelfde restaurant in Upper Pelling als vanmiddag. We nemen de oplader van mijn mobiel mee. Hopelijk doet de WiFi van het restaurant het ook weer. Dan kunnen de blogs er uit en zal het thuisfront via WhatsApp weer gerustgesteld kunnen worden.