13. En weer terug in Kerala

We hadden rustig de tijd om te ontbijten, nu we de theefabriek al hadden bezocht. Het ontbijt bestond uit een zeer uitgebreid buffet. Een kok stond klaar om je eitje op gewenste manier klaar te maken. In verband met wat verdachte rommelingen in de buik het toch maar gehouden op een omelet en toast, thee en watermeloensap/ananassap.

Na het ontbijt zijn we na een kort ritje op het station afgezet. De toy train naar Ooty stond al te wachten. De stationscheffin heeft ons naar onze plaatsen gebracht. Dat gaf nog even  verwarring omdat we zowel gereserveerde plaatsen hadden in de eerste klas als kaartjes voor de tweede klas. Maar we werden naar onze plekken in de eerste klas gebracht in de eerste wagon. Omdat de locomotief de trein duwde, had deze wagon een groot voorraam, waardoor we ook naar voren naar buiten konden kijken. Ideaal plekje dus. Het weer was prima met goed uitzicht. Het ging langs prachtige vergezichten op bergen met bossen en heuvels met theevelden. Van onze buurman bij het ontbijt hoorden we dat de eucalyptusbomen in de bossen in het hete weer een blauwachtige waas uitwasemen, waardoor dit de blauwe bergen worden genoemd. 

De trein is er niet alleen voor de toeristen. Op kleine stationnetjes wordt gestopt om lokale mensen in- en uit te laten stappen. Eindstation van de trein is Udagamandalam op 2200 meter. De Britten konden deze naam niet onthouden, waardoor de stad bekend is geworden als Ooty. Buiten op station stond Saravanan al op ons te wachten. Hij bracht ons naar een botanische tuin midden in de stad. Fraai aangelegd aan het eind van de 19de eeuw stonden er bomen uit de hele wereld. Na een heerlijk wandeling van 3 kwartier zijn we naar een dichtbij gelegen modern vegetarisch restaurant gereden. We hadden volgens Saravanan geluk dat we meteen een tafeltje konden krijgen, want soms staan mensen in de rij. Het eten is er dan ook erg smakelijk.

Na de lunch begonnen aan een lange autorit. Eerst het dal in via 36 haarspeldbochten, door een natuurpark waar regelmatig borden staan die waarschuwen voor overstekende olofanten. Ook worden er tijgers en panters beschermd. Het enige wild dat wij hebben gespot waren zilverwitte aapjes en hertjes, die volstrekt geen schuwe indruk maakten. We zagen wel olifanten, maar die waren gedomesticeerd. Daarna gingen we de staatsgrens over en kwamen we weer terug in Kerala en werd het weer heuvelachtiger, waarbij zo ver het oog reikt de theevelden met de silvertrees zorgen voor een prachtig uitzicht. 

Saravanan stelde voor om de fietstocht, die stond gepland voor morgenochtend vanmiddag al te doen. En dan niet 3 uur lang, maar een uurtje. Wilma keek al blij want ze had opgezien tegen de fietstocht. Het voordeel zou ook zijn dat we de volgende morgen rustig aan konden doen. Om 17.00 waren we bij de fietsenman. Gelukkig konden we daar gebruik maken van een mooi schoon buitentoilet, want de buik gaf al een paar dagen aan dat er anders werd gegeten dan normaal. 's Morgens had ik al een homeopathisch middel genomen om erger te voorkomen. 

De fietsen bleken moutainbikes te zijn. Wilma heeft nog wel geprobeerd er op te gaan zitten, maar toen ze hoorde van fietseman dat het terrein toch wel geaccidenteerd zou zijn, was haar beslissing snel gemaakt. Boven bij de villa stond een lekkere stoel, ze zou gaan lezen!

Ik ben met de fietsenman op pad gegaan. Het eerste stuk behoorlijk heuvel op. Ik was blij dat Wilma niet mee was. Bovenaan was ik al behoorlijk buiten adem, Wilma was zeker afgehaakt. We gingen rechtsaf een onverhard pad op vol met kuilen en stenen. Weer omhoog, dan weer naar beneden waarbij je goed moest opletten dat je niet van de ideale lijn afweek. Als ik even het zweet uit mijn ogen wiste en snel om me heen keek, zag ik dat we tussen de theevelden doorreden. Prachtig, maar weer snel opletten om niet te crashen. Na dik een half uur vertelde mijn linkerknie dat de inspanning hem wat te veel werd. Gelukkig kwamen er nu ook stukken geasfalteerde weg, naar beneden. Daarbij moet je weer oppassen dat motoren en tuktuks je niet omverkegelen. Al met al een behoorlijk inspannende rit, in een mooie omgeving waar je eigenlijk geen aandacht aan kan geven. En alleen geschikt voor geoefende mountainbikers. Bezweet en met pijn in knie en polsen omdat je met zo'n recht stuurtje met je volle gewicht daarop steunt, was ik blij bij het startpunt terug te zijn. We zullen Riksja Online laten weten dat we liever waren gaan raften. Dat kan hier ook in de buurt.

Vervolgens de auto weer in voor het laatste stukje naar Wayanad. Het hotel ligt tegen een helling aan een meer en bestaat uit verschillende gebouwen waar de kamers in liggen. Na het inchecken werden we met een soort shuttle busje naar onze kamer gebracht. Een super-de-luxe kamer! Groot en hoog, met een heerlijk groot boxspring bed. De badkamer is ook enorm. En dan nog een mooi groot balkon waar je tussen de bomen door het meer ziet liggen. Negatief puntje is dat WiFi alleen in de openbare ruimtes werkt. Wilma heeft vanmorgen nog een paar baantjes getrokken in het mooie zwembad. Al met al dus een prachtig plek om een nacht door te brengen.

Het eten was prima, maar niet zo goed als in het vorige hotel. De dosa, een soort knapperige pannenkoek aan het ontbijt was wel erg lekker. De koffers zijn weer gepakt. Vandaag weer een rit van ruim 4 uur voor de boeg.