20. Na zonneschijn .......

Vanmorgen werd er om 7.30 op de deur geklopt. Werd er een emmer heet water gebracht omdat door de uitval van de electriciteit in de wijk de boiler het niet doet. Toen we naar buiten keken bleek het potdicht te zitten. Het hotel naast ons konden we nauwelijks zien door de mist.
Tijdens het ontbijt kwam Suren al aan. Het plan was om na het ontbijt te vertrekken, onderweg wat te bekijken en dan naar het hotel. 's Middags stond er niets op het programma en zouden we wat in het plaatsje kunnen wandelen. Ik heb voorgesteld om het iets aan te passen. Ik vroeg wat ze van het idee vonden om terug te gaan naar het restaurant van gisteren. Er staat daar een bankstel, er is electriciteit en WiFi. We zouden dan na de lunch kunnen vertrekken. Hopelijk trok de mist dan ook nog op. Sanne en Suren vonden het een goed idee. Dus bagage in de auto en op naar Kabur!
Het was er al gezellig omdat de 3 overige gasten ook niet van plan waren de deur uit te gaan. De kachel werd voor ons aangemaakt en we hebben er een gezellig ochtendje van gemaakt. De foto's bijgewerkt en geupload, batterijen opgeladen, nieuws gelezen, de tijd vloog voorbij.

Na de lunch zijn we naar het heilige meer Khechopalri gereden. Het hoosde toen we er aankwamen, maar na 10 minuten te hebben gewacht minderde het iets en kwam Suren aan met een paraplu die hij had geleend van een plaatselijk mevrouw. Na betaling van 10 roepies (14 cent) mochten we het pad op richting het meer.
Het meer zou zijn ontstaan doordat de godin Tara daar haar voetafdruk had achtergelaten. De naam betekent het meer van de vogels. Het ligt op 1780 meter hoogte. Het verhaal gaat dat de vogeltjes ieder blaadje dat in het water terecht komt er weer uit halen. Na een minuut of 5 zagen we het meer liggen. We zagen een overdekte steiger, met daarop aan twee kanten een rij gebedsmolens. Lange draden met gebedsvlaggen markeren de voor Buddhisten heilige plek, waar ze hun wens komen doen of hun dankgebed uitspreken voor een vervulde wens. Op onze sokken naar het einde van de steiger gelopen, waar je grote vissen ziet zwemmen, die duidelijk in afwachting zijn van voer.
Een serene plek, vooral ook omdat bij het begin van het pad naar het meer, iets op de berg, het enige nonnenklooster staat, waar uit luidsprekers het gezang is te horen van de nonnen.
Natuurlijk wilden we ook naar dit klooster. Suren ging terug naar de auto en wij klommen naar boven. Het klooster wordt gerenoveerd en het schilderwerk ziet er prachtig uit. We kwamen bij een deur die weliswaar open stond, maar er hing een zwaar gordijn voor. Ik spiekte naar binnen en zag daar de talrijke nonnen zitten. Ik liep nog even verder om te kijken of er een discrete achteringang zou zijn, maar Sanne had ook gespiekt en werd binnen gewenkt. We werden een plekje in de hoek gewezen. Opvallend was dat het meerendeel van de vrouwen jong waren, zo tussen 20 en 30 misschien. Het chanten was jammer genoeg net afgelopen. Eén van de jonge nonnetjes probeerde iets aan Sanne te vragen. Geen idee wat ze bedoelde, maar ze zal ook weinig hebben begrepen van onze uitleg. We kregen crackers en koekjes aangeboden en het werd steeds drukker in ons hoekje. Ik haalde mijn mobiel uit mijn zak en vroeg of ik een foto mocht maken. Dat begrepen ze meteen en gingen er mooi voor zitten. Die foto wilde ze ook wel zien en vervolgens bleken ze precies te weten hoe je kon kijken in de fotogallerij van het toestel en hoe je foto's moet maken. Met veel plezier maakten ze foto's van Sanne en mij. Ook Sanne moest haar toestel afstaan. Uitgebreid werden ook haar foto's bekeken. Na een kwartiertje zijn we opgestaan en werden we uitgezwaaid door deze jonge religieuze meiden.

Onderweg naar ons hotel zijn we nog gestopt bij de mooie watervallen van Rimbi. De regen was gelukkig gestopt, het was nog wel mistig. Over rotsblokken konden we door de stroom heen naar de andere kant voor een nog beter uitzicht op het vallende water. Uit het niets kwam er een vriendelijke oudere vrouw Sanne helpen zodat ze niet over de vochtige rotsblokken zou uitglijden. Dat ze daarbij zelf door het water liep deerde haar schijnbaar niet. Omdat ik geen kleingeld had heb ik bij een klein stalletje naast de waterval een Kitkat gekocht, natuurlijk als eerste om de plaatselijke middenstand te steunen, maar ook om de vriendelijke vrouw een paar munten te kunnen geven.
We zijn nu aangekomen in ons hotel in Yuksom. Het ziet er weer prima uit, erg rustig gelegen. Als het morgen nu eens helder zou kunnen zijn, dan hebben we ook weer een prachtig uitzicht op de besneeuwde bergpieken.

Er is in het hotel helaas geen WiFi, maar de hotelmanager wil graag met zijn mobiel een hotspot maken waar ik op mag inloggen, zodat dit bericht er toch nog vandaag uit kan. Op de foto's zullen jullie nog even moeten wachten. Overmorgen hopen we wel in ons hotel WiFi te hebben en dan kunnen die worden geupload.