Weer thuis.

23 februari 2020 - Oegstgeest, Nederland

Na het trieste appje hebben we eerst samen het verdriet even toegelaten. Daarna rond 08.00 de ANWB-alarmcentrale gebeld. We kregen Marije aan de telefoon. Zij zag kans om ons 4 uur later een voorstel te sturen voor de repatriëring. We zouden diezelfde avond nog terug kunnen. Dit kwam echter net iets krap uit. We zouden vanuit Mandelay kunnen vertrekken om 19.15. Maar vanaf Hsipaw is het 4 tot 5 uur rijden naar het vliegveld van Mandalay. Je moet zeker 2 uur van tevoren inchecken. Dat zou net kunnen of net niet. Dat risico wilde we niet lopen. 

Een uur later konden we kiezen uit 2 opties. We hebben gekozen voor de optie om om 14.30 te vetrekken uit Mandalay.

Nu de beslissing was genomen hebben we besloten om de geplande wandeling met gids Han door te laten gaan. Na een prima lunch in een plaatselijk restaurantje hebben we met Han als eerste de plaatselijk nonnenschool bezocht. We werden ontvangen door "moeder-overste".  We kregen chips, zoetigheid en thee aangeboden. Met Han als tolk hebben wij de kleurboeken en stiften, die we hadden meegenomen, aangeboden.

Meisjes van 5 tot 12 jaar krijgen in het klooster een schoolopleiding. Ze zijn novices. Dat betekent dat ze dagelijks de straat opgaan om hun eten bij elkaar te bedelen. Hun ouders wonen dikwijls ver weg, waardoor de meisjes soms maar één keer per jaar hun vader en moeder zien. 

De sfeer, zoals we konden ervaren, was huiselijk en vriendelijk. De meiden zagen er vrolijk uit. Het klooster kan bestaan door giften en doordat de leerling-nonnetjes allemaal hun steentje bijdragen aan de dagelijkse werkzaamheden. 

Na het bezoek aan het klooster wilde Wilma liever terug naar het hotel. Ze had last van haar buik. Met Han ben ik Hsipaw uitgelopen. Langs rijstvelden, waar helaas de rijst al was geoogst. Door dorpjes, waar Han vertelde over het Shan-volk die in deze streek woont. Over de vlaggen om boze geesten buiten het dorp te houden. Over de centrale plek in het dorp, waar op 1 april met alle dorpsbewoners het nieuwe jaar wordt gevierd en er wordt geofferd om een goede oogst in het nieuwe jaar af te smeken. Een heerlijke wandeling!

Na een heerlijke Shan-maaltijd zijn we op tijd gaan slapen. De volgende morgen zouden we vroeg vertrekken. 

Om 06.00 zijn we opgestaan. Speciaal voor ons was er al een ontbijt gemaakt. De plaatselijke reisorganisatie Khiri had gezorgd dat om 06.30 een auto met chauffeur klaar stond. Om 11.30 waren we op het vliegveld van Mandalay. We zijn vandaar gevlogen naar Bangkok. Omdat we op de volgende vlucht naar Kuala Lumpur niet naast elkaar zouden zitten heb ik bij de transferbalie daar gevraagd of dat kon worden aangepast. Gaf geen probleem,  maar hetzelfde moest ik ook doen in Kuala Lumpur omdat we op de laatste  en langste vlucht we meer dan 20 rijen uit elkaar waren geplaatst. Ook nu weer alle medewerking. Na 12 uur en 52 minuten zijn we geland op Schiphol.

Tot slot willen we jullie graag bedanken voor al het medeleven, de berichtjes en lieve reacties. Myanmar heeft ons hart gestolen. We gaan ons best doen om in december terug te gaan om onze "huwelijksreis" af te maken. We hopen dat jullie dan weer via dit medium met ons mee willen reizen.

5 Reacties

  1. Marga Kruize:
    23 februari 2020
    Heel veel sterkte de komende dagen...
  2. Hilde Pronk:
    24 februari 2020
    Fijn dat jullie terugreis zo voorspoedig ging. Nu begint de andere reis, die van het afscheid nemen. Het allerbeste wens ik jullie.
  3. Carolien Gerritsen:
    24 februari 2020
    Fijn dat jullie goed thuis gekomen zijn. Een goed afscheid en heel veel sterkte gewenst.
  4. Lasca ten Kate:
    24 februari 2020
    Ja, ook ik (met het proces van afscheid nemen van mijn moeder nog als behoorlijk vers in mijn geheugen) wens jullie beiden nu veel sterkte en liefde bij het daar doorheen gaan. Ook blij om te lezen dat er al een plannetje is om jullie droomreis aan het eind van dit jaar toch nog voort te zetten. Liefs.
  5. Martin de Munck:
    25 februari 2020
    Dank voor jullie lieve steun!